به گردهمایی معامله‌گران گمنام خوش آمدید!

زمانی که به گردهمایی معتادان گمنام می‌روید، افرادی را می‌بینید که وجودی که سالهاست اعتیاد خود را ترک کرده‌اند، از جای خود بلند می‌شوند و می‌گویند: “سلام، نام من … است، من یک معتاد هستم.”
چرا آنها با وجودی که سالهاست اعتیاد به مواد مخدر را ترک کرده‌اند، خود را معتاد می‌نامند؟ چون اگر آنها تصور کنند که بر اعتیاد به مواد مخدر غلبه کرده‌اند، مجددا مصرف مواد را در پیش خواهند گرفت.

اگر این شخص، این ذهنیت که معتاد است را متوقف کند، خود را مجاز می‌داند گهگاهی (به قول معروف تفریحی!) مواد مخدر مصرف کند و ممکن است سرنوشتش مجددا به جوی‌های کنار خیابان منتهی شود.
کسی که بخواهد بر ترک اعتیاد باقی بماند، باید در باقی عمر خود به یاد داشته باشد که او یک معتاد است.

معامله‌گران در بازارهای مالی نیز می‌توانند از این روش بهره‌مند شوند. شاید بهتر باشد انجمنی به نام انجمن معامله‌گران گمنام هم تاسیس شود!
به این دلیل که این نام ناخوشایند به ما کمک می‌کند تا بتوانیم توجه خود را بر روی تمایلات خودتخریبگرانه خود متمرکز کنیم.
مادامی که خود را یک بازنده خطاب کنیم، بر اجتناب کردن از باخت تمرکز خواهیم کرد. بعضی از افراد به این نام‌گذاری معترض خواهند شد و خواهند گفت معامله‌گران گمنام باعث بروز یک ذهنیت منفی می‌شود.

یک خانم معامله‌گر که بسیار در کار خود موفق بود، چگونگی موفقیتش را این‌گونه شرح داد:
او بسیار مذهبی بود و طرز فکرش این بود که خدا نمی‌خواهد که اون پولش را از دست بدهد. به همین دلیل اون ضررهای خود را به سرعت محدود می‌کرد، من فکر می‌کنم که روش‌های ما شبیه یکدیگر هستند.

هدف از اینکار، محدود کردن ضررها به وسیله قوانین وضع شده شخصی است. معامله‌گری در محدوده ریسک منطقی، مانند زندگی بدون اعتیاد است و همانطور که یک معتاد باید بپذیرد که یک معتاد است، یک معامله‌گر نیز باید بپذیرد که یک بازنده است.

آن هنگام است که می‌تواند روند احیای خود را آغاز نماید، به همین دلیل شخصا قبل از شروع معامله‌گری، روبروی کامپیوتر خود می‎نشینم و می‌گویم: “صبح به خیر، اسم من … است، من یک بازنده هستم. من توانایی این را دارم که بتوانم یک ضرر سنگین به حسابم وارد کنم.”
دقیقا مانند جلسات انجمن معتادان گمنام، این عمل ذهنم را بر روی قوانین اولیه متمرکز نگاه می‌دارد. حتی اگر در یک روز میلیون‌ها تومان از بازار بیرون بکشم، فردا صبح قبل از شروع کار خواهم گفت” صبح به خیر، نام من … است، من یک بازنده به تمام معنا هستم”.
یکی از دوستانم به شوخی می‌گوید وقتی هرروز صبح پشت میز کارم می‌نشینم، می‌گویم: “نام من جان است و می‌خواهم خرخره بازار را بجوم”! . این تفکر ایجاد تنش می‌کند، درست است؟ در حالی که تفکر بازنده‌های گمنام ایجاد آرامش می‌کند.

معامله‌گری که آرامش خاطر دارد می‌تواند با فراغ بال بهترین و قابل‌اطمینان‌ترین معاملات را انجام دهد. معامله‌گری که حالت عصبی دارد، مانند راننده‌ای است که پشت فرمان خودرو خشکش زده باشد.

زمانی که یک معتاد و کسی که اعتیاد خود را ترک کرده وارد رقابت با یکدیگر شوند، می‌توانید حدس بزنید که احتمال برد کدام شخص بیشتر است. ممکن است یک معتاد به لطف شانس، یک بار برنده شود اما رقیبش که اعتیاد را ترک کرده، احتمال برد خیلی بیشتری دارد!